Hemelsbreed op ruim 100 kilometer van Neerlands grootste PFAS-vervuiler en iets minder ver van de plek waar niet zo lang geleden een nieuw PFAS-lozingsschandaal aan het licht kwam, scharrelen mijn kipjes (momenteel tien) al jaren vrolijk in het rond in een flinke buitenren. Afgaande op de door mij minutieus bijgehouden eierproductie hebben ze het er prima naar hun zin. Sinds het optrekken van een dubbel zo groot binnenverblijf/broedhok, bijna drie jaar geleden, staat de teller op ruim vijfduizend.

Je zult begrijpen dat die eieren niet allemaal voor eigen consumptie zijn bestemd. Het leeuwendeel geven we weg, aan buurtgenoten, vrienden, familie, relaties. Of beter gezegd: ‘was bestemd’ en ‘gaven we weg’. Want sinds de RIVM-publicatie over PFAS in hobbykippen was ik nog de enige (je bent ‘die hard’ chemicus of niet) in mijn kippen-circle die nog regelmatig een eitje nam. Mijn eega wilde nog maar één ei per week, en ik kon niemand meer met een doosje verblijden.

Om de opstapeling van gevulde eierdozen een halt toe te roepen heb ik dan toch maar in de buidel getast en een lab ingeschakeld voor een PFAS-test. Omdat door drukte de uitslag maar op zich liet wachten heb ik –met lichtelijk pijn in het hart– ettelijke malen een kleine honderd eieren in de gft-bak gedeponeerd.

Net na weer zo’n exercitie (en zes(!) weken na aanvraag) kwam per e-mail de uitslag binnen. Alles op groen! PFOA, PFNA en PFHxS ver onder de huidige gezondheidskundige grenswaarden, en het PFOS-gehalte en de som-waarde ook nog geruststellend laag.

Als geschoold analytisch chemicus heb ik natuurlijk wel mijn bedenkingen rond de representativiteit van de steekproef (slechts één ei!) en de (niet gerapporteerde) onzekerheidsmarges. Maar daar ga ik verder niemand mee lastig vallen. Alles is groen; iedereen wil weer van die superlekkere eitjes!

Richard Bezemer
Hoofdredacteur LabVision

Ontvang je nog geen papieren LabVision?

Ben je nog niet ingeschreven voor de digitale LabVision?